ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
Οι διαλέξεις συντάσσονται σε τρόπο που:
-
Να ακούγονται λόγοι που αφυπνίζουν την οντότητα. Οι λόγοι αλήθειας έχουν άμεση απήχηση στο νου και στην καρδιά και αυτή η φυσική ανταπόκριση μας καθαρίζει. Η πλήρης κάθαρση του νου και της καρδιάς είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την εκπλήρωση του ανθρώπινου γένους. Ο Πλάτωνας λέγει ότι η γνώση είναι ανάμνηση. Γι αυτό οι πνευματικοί, οι θεόπνευστοι λόγοι, ανακινούν τη μνημοσύνη και μας προκαλούν δέος για το μέγα μυστήριο. Κι έτσι, σταδιακά, σταματούμε τις εκλογικεύσεις και σεβόμαστε το Θεό μέσα μας.
-
Να εισάγουν τη Διαλεκτική στη ζωή μας. Χρειαζόμαστε ερωτήσεις και διάλογο για να βγούμε από το τέλμα, ερωτήματα που μας διώχνουν από την αναλήθεια και μας στέλλουν στην αλήθεια, διευκρινίζοντας τις γκρίζες ζώνες στην οντότητα μας. Η φιλοσοφία αρχίζει με μία ερώτηση. Επιζητείται γι αυτό οι μαθητές να ερωτούν και να συμμετέχουν. Ίσως πιο σημαντική από την απάντηση που παίρνουν να είναι η ερώτηση που υποβάλλουν. Αυτή εμπεριέχει την αρχή της αφύπνισης.
-
Να οδηγούν σε αυτοεξέταση –όχι σε στείρα ενδοσκόπηση. Σε καθημερινή πρακτική εφαρμογή.
-
Να καθοδηγούν σε εναρμόνιση των διανοητικών, συναισθηματικών και ενεργητικών λειτουργιών μας, μέσα στη λάμψη του παρόντος χρόνου.
-
Να οδηγούν πρωτίστως στην κορυφαία λειτουργία του ανθρώπου, το λογισμό, τη διάκριση, όπως λέγει ο Πλάτωνας, μεταξύ αυτού που όντως και αιώνια είναι και αυτού που γεννιέται, που αιώνια γίνεται, και ουδέποτε είναι.
-
Να καθοδηγούν σε στόχαση, σε βαθύτατη περισυλλογή, καθώς και στο να ανάγουμε πάντοτε στην Ιδέα του Αγαθού, όπως και στη Δικαιοσύνη. Ο Πλάτωνας μάλιστα μας μιλά για το «θάνατο» του φιλοσόφου, δηλαδή την απόσταση της ψυχής από το καθετί που εμποδίζει τη θέαση της Ιδέας του Αγαθού, δηλαδή τη Θέωση και την αληθινή Ελευθερία. Μας οδηγεί στην ενότητα και όχι στη δυαδικότητα. Ακόμα και με το μύθο, με αυτό το είδωλο της Αλήθειας, μας ξυπνά το μυστήριο που είναι στην καρδιά.
